Alıştırıldık Şiiri - Doruk Ayberkin

Nasıl da çabuk unutmaya alıştırıldık.
Hüzün ve huzur buketi bir yaşamda, kandırıldık her köşe başında.
Kavuşamadık, konuşamadık, dokunamadık.
Bedenim toprak kokarken, gözlerim yağmur ferahlığında.
Emekli boş bir adam havasında, saksılara alıştırıldık.

Yolları denize çıkan şehirlerde aramak istesem de
Dur dediler, yerinden kıpırdamaz koca bir kaya gibi kalmaya alıştırıldık
Oysa çölden savrulmuş,denizini arayan bir kum tanesi olmak istedim ben
Sırra ulaşmak, hemdem olmak, yüz yüze bakmak varken
Yüzü koyun karanlığa alıştırıldık.

Canımız yandı, içimiz kan ağlarken susmaya alıştırıldık
Susmak gibi, kayaları sessizce içten içe acıtan dalgalar
Dilsiz taklidi yapsakta ansızın peyda olan bir mahşer midillisi çıktı, koparıldık
Demli bir çay gibi buruk, pas rengi bir gökyüzünde
Yüke yük olan, kirli denizlerde yaşamaya alılıştırıldık.