Alıştım Yalnızlığıma

Yaşadıklarımdan öğrendim ki
Hayatta tek dostum yalnızlığım olmuş
Alıştım artık gidemediğim her yerden
Yalnız dönmeye…
Bütün sevdiklerim, sevenlerim terk etti
Sen terk etmedin beni ey yalnızlığım…

Ey yalnızlık bırakma beni tek başıma,
Nereye gidersen götür beni de yalnızlığına
Çok kötüdür benim yalnızlığım…
*Sevişmek ne hoş olsa da yıldızların altında*
*Gökyüzünde yalnız gezen yıldızlar
Yeryüzünde sizin kadar yalnızım…*
Bütün sevdiklerim, sevenlerim terk etti
Sen terk etmedin beni ey yalnızlığım…

Bu yürek hangi yangınlara alışmadı ki
Alışır elbet yalnızlığa da…
Baş edebilirim belki yalnızlıkla, çekilirim köşeme
Asıl sensizliktir canımı acıtan…

Tek vefalı dost senmişsin ey yalnızlık
Bir tek sen terk etmedin beni…
Hasretlerimi özlemlerime ısmarladım
Hüzünlerimi hazanlarımla dağladım
Yalnızlığımı umutlarıma bağladım
Her şey sizin olsun
Bana ölüm yeter, ecelimi verin…

Gülmedim hiç,
Her şeye inat ağlamak istedim.
Dayanamadı gökyüzü yalnızlığıma
Ağlamaya başladı bana
Benim ağladığımı kimse görmedi
İçimdeki sızı dinmez, saatlerce dinledim
Yalnızlığıma yenildim
Havada bir şeyler anlatan sessizlik hâkimdi…

Gözlerimden akan yaşların, yüzümde can vermesinden sonra
Hiçbir şey hissetmedim,
Yalnızlığım, çaresizliğim ve çıkmazlarımdan başka.
Alıştım yalnızlığıma…

//Yalnızlık tek kelime ile sensizlikmiş bunu anladım//

Mustafa KARAAHMETOĞLU
01.11.2013