Yalnızlık denen ölüm, kavurur bu teni,
Unutturmadı hiçbir güç, gönlüme seni,
O dost diyenlerimde, unutmadı mı beni,
Sende unutsan olur, alıştım be gülüm…
Bütün güzel duygular, bir günde yitti,
Gelenler her zaman, elini salladı gitti,
Bak işte bir sevda daha, hüzünle bitti,
Sende unutsan olur, alıştım be gülüm…
Sen gönlümden kırılan, çiçekli dalsın,
İnsanı perişan eden, bir zehirli balsın,
Bana yalnızlıklar, büyük acılar kalsın,
Sende unutsan olur, alıştım be gülüm…
Darbeler vız gelecek, hep dayanacağım,
Kaderde neler varsa, ben katlanacağım,
Beni unutanı şimdi, bende unutacağım,
Sende unutsan olur, alıştım be gülüm…
Kayıt Tarihi : 29.8.2005 11:31:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
sen gönlümde kırılan çicekli dalsın
insanı perişan eden bir zehirli balsın
tebrikler sizi kutluyorum çok güzel bir çalışma olmuş
TÜM YORUMLAR (2)