Alıştım Şiiri - Murat Kılıç 2

Kol yen içinde kırık, can ten içinde.
Issız ve yalnız bir beyazlığa karıştım.
Gül kokusuna hasret, el kafesinde,
Gözü yolda, mahzun olmaya alıştım.

Pencereler solgun, mevsimin sesi çıkmaz.
Acı bir türkü sardı ki, dilimi bırakmaz.
Tabibin elinde merhem de yaramı sarmaz,
İnce ince bu kördüğüm yaraya alıştım.

Geceler hep dört duvar, suspus gündüzüm.
Kendimi bildim bileli bir başına, öksüzüm.
Bir gitmek bir kalmak arasındayken gözüm.
Gelmeyen baharlara yazlara alıştım.