Ben alıştım Limanlara...sessiz...durgun
Belki'de denizleri özledim...denizde derin vurgun
Alıştım...yaralarıma tuz basıp...dağlamayı
Yaralarımı özledim...vurgunda ağlamayı
Alıştım çaresizliğe... dilsiz...özüm'süz
Belki'de kavgaları özledim...çözümsüz
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Asıl olan vurgunlardan sonra, kardelen olup tüm zorluğa rağmen hayata meydan okumak ve zoru başarmak...
Şiiri çok sevdin özellikle final harikaydı... Kutluyorum Habibe Hanım Saygımla...++
Yürek sesinize sağlık içten gelen duygular dizelere yansımış kalemini kutlarım .Saygı ve sevgilerimle.
Sayın Habibe Hanım;
İnsan her zorluğa, her yaşadığına zamanla alışıyor. Hava nasıl boşluğu dolduruyorsa alışkanlığımızda bizim hayatımızda aynı şekilde yerlerini alıyorlar. Zaman zaman birbirimizi çekiştirsekte, alışıyoruz, özlüyoruz, kopamıyoruz. Sonuçta bize ait olanlarla biziz. Kutlarım. Harikaydı...
Alışmak söylendiği kadar kolay değil.... Hele bu, ayrılıksa.... Şair de bu ikilemini satır aralarına sıkça serpiştiridiği 'belki' sözcüğüyle aktarıyor zaten....
Bu kadar şeye alıştıkan sonra, hâlâ 'içinde kendi kendine kalamadığını'..... alıştıklarını düşünmekten kurtulamadığını anlatıyor şiir...
Kutlarım şiirinizi ve sizi Habibe Hanım..... Sevgilerimle......
Sensiz benin ne halde olduğu.., şiir boyu vurgulandıktan sonra final dizesi ilginç ama güzel bir düğüm olmuş...
Kaleminize sağlık sayın Habibe Sevinç...
alışmak zor olsada dizelere güzel yansımış,alkış
Bu şiir ile ilgili 16 tane yorum bulunmakta