Alıştım Şiiri - Ali Aşiran

Buzdolabına koymayı unuttum yine
Eskimiş su şişesini
Ilık içtim bu sabah bi bardak suyu,
Her zamanki gibi
Ama ağzımdaki yannıklığın sebebi,ne doymuşluk nede susamışlık
Sadece şu lanet kül tablası kokusu
Tek derdim bu, bu aralar
Bide sen varsın tabi
Ama senide takmıyorum eskisi gibi,sanki! ! ! ! ! ! !
Mesela ilk defa senle başlamadım cümleme
İlk defa defa sokuşturmadım adını kelimelere
Yada kendimi kandırmadım seviyor diye
Ama unuttum demedim,
Diyemez ki insan.kolay unutamaz,
Cimbom yenidiğinde bile
insan unutmuyor
sokakta mendil satan cocuğu yada
acıyor,tüh diyor,olur mu böyle, kızıyor
ama unutmuyor
Unutmak yok insan doğasında
Sadece alışıyor,
Gitmelere gelmelere sevmelere sevilmemelere.
Alışıyorda üzülüyor arada
Oda arada ha.
Hep değil yani
Çünkü hep üzülse alışamaz ki
Boğar kendini sıkıntıyla üzüntüyle.benliğini yorar.
Alışınca da isyan da edemiyor.
Alışmak böle menem bir şey yani
Alışmak uymak,uydurmak kendine
İnsan bir kere uydumu uydurdu mu
İşte orda dönesi gelmiyor.
Çünkü bu halinden daha kötü olmasından korkuyor
Alışmamanın uymamanın uydurmamanın
Kötü olunca da kızıyor
Kendine,kendine,kendine
Çünkü bi laf vardır
“Tüm dünya birleşse insanın kendisine yaptığını yapamazmış ”diye
İşte insan kendine kızarsa belki alışır kendine kızmaya bile
Anlaşılan alıştım sana da yokluğuna da
Yada akşamdan koymak lazım su şişesini buzdolabına…….

Ali aşiran