Alıştım Şiiri - Bekir Şahin 2

Heyelanlarına…
Alıştım !
Gökten bir kartal gibi beni, avını…
Her köşe başında parçalayışlarına…
On bin metreden sortilerine, çakılışlarına…
Un ufak edişlerine…
Bir sağanak yağmur gibi boşalışlarına…
Alıştım !
Ve
Direncimi kaybettim…
Kendimi sana kendi rızamla yem ettim…

Hezeyanlarına…
Alıştım !
Yine beni tüketeceğine emin olmama rağmen
Her gün bambaşka bir kimlik ve kaybolmuşluklarına…
“Bu da mı olacaktı ?”
“Bunu da mı yapacaktın ?” larına dahi şaşırmadan
Eli kolu bağlı bir siyahi esir gibi
Nereye çekersen oraya saptım
Sen daha fazla istedikçe
Ben daha fazla yaptım…
Alıştım !
Doldum doldum, boşaldım
Taştım !

Alıştım !
Hem de öyle bir alıştım ki sana
Artık sen yoksun
Ben varım !