Alıştım Şiiri - Samet Sultani Yıldırım

ALIŞTIM

Yağmurlu günlerden güneşin yüzü
Gölgesinde açan güle alıştım
Acı olur nice zalimin sözü
Bal döküp yalayan dile alıştım

Gurbette insana dost eller gerek
Yürekten dökülür yakarış dilek
Bazen kalp kırar ya insan bilerek
Zalim gurbetelde elle alıştım

Tutmuyor mayası bozuk insanın
Ruh bir emanettir topraktan canın
Nice ahları var geçen yılların
Zamandan kaybolmuş yıla alıştım

Yüreğin çarpar ya eğer başını
Kaç kere yediğim kahpe taşını
Dert paylaşmak gerek bul sıradaşını
Meçhule gitmeyen yola alıştım

Gözlerden yaş akar yürekten sızı
Yürek feryat eder Bülbül avazı
Ozanın telinden notası sazı
Sözlerden yanık söz kula alıştım

Feryadı basarsın göğsüne taştan
Maziye dönersin yüzlerce baştan
Hiç cevher çıkar mı mermerden taştan
Hayatı bağlayan kıla alıştım

Yol gidersin yıllar alır aklını
Gün gelir yollarsın saç sakalını
Yoldaş edinirsen it çakalını
Yolsuza kılavuz dala alıştım

Hiç sefa sürmedim yolum şaş gider
Ayaklar dururken önde baş gider
Şu yanık bağrımdan nice taş gider
Acıya maviye al'a alıştım

Ne varlığım oldu ne devlet Servet
Rahmanım buyurdu ey kulum sabret
Çok zorluklar gördüm çok çektim zahmet
Cebimde olmayan pula alıştım

Sametim yazacak sözlerim uzar
Bin bir ah çekersin yürekten sızlar
Sevgimi dondurdu bitmez ayazlar
Sızısı bitmeyen sola alıştım

Samet Yıldırım sultani
13.10.2022