Bir bebeğin gözlerinden akan
masum su damlasıydı gönlüm
Toprağa düşsem bereket olacaktım
Yağmur mazgalları arasından
lağıma karıştım
Beklentim kalmadı hayattan
alıştım!
Neden hep cehenneme meyilliydi ömrüm?
Belki de Yeşil ve Kırmızıyı ayırt edemeyen
renk körüydüm
Başroldeydi sevdiklerim
Kendi hayatımın dublörüydüm!
Kayıt Tarihi : 18.5.2022 00:17:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!