Alıştım Şiiri - Osman Acar 3

Nasılda mutluyduk zamanlar önce.
Zor durumda kalınca dirilmeye alıştım.
iyi gün dostları hepsi giderken.
Kötü gün dostuyla yaşamaya alıştım...

Kimse anlamadı çektiklerimi.
Yüreğime acılar ektiklerimi.
Hiç bilmezler kendime ettiklerimi.
Yaşamıma ümitsiz tutunmaya alıştım...

Gören mutlu sanır yüreğim yanar.
Dermansız yaşantım mutluluk arar.
Etrafımı sahte umutlar sarar.
Karanlıkta ışıksız yaşamaya alıştım...

Herkesin derdi var sitem edemem.
Seni sevdim kalbimden azat edemem.
İstesem de seninle yola gidemem.
Yüreğim kan ağlarken gülmeye de alıştım...

Anlamazlar kimseler kaldım çaresiz.
Galiba şu dünyada bir ben kadersiz.
İşte kaldım divane ve de kimsesiz.
Yalnızlıklar içinde dem vurmaya alıştım...

Yazan :Osman ACAR(29.10.2005)