Tadarak zevkini dünyâya alıştık.
Feleğin döndüğü girdâba aıştık.
Biz edepten ve hayâdan çok uzakta
Köşe çöplükteki nefhâya alıştık.
Unutup farkını mûbahla harâmın
Dalarak bâdeye hamrâya alıştık.
Malı paylaşmada öz kardeşi âdû
Bilerek, boş yerre gavgâya alıştık.
Kara sevdalı gönüllerde yatan bir
Gül için, kalp acıtan hâra alıştık.
Bir alışkanlığa düştük köyümüzde
Törenin verdiği mu’tada alıştık.
Nefhâ = koku
Hamrâ = içki
Âdû = düşman
Hâr = dikrn
Mu’tâd = geleneğe
Feilâtün feilâtün feilâtün
. . / / . . / / . . / /
Kayıt Tarihi : 29.9.2005 06:11:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Kutlarım
Alışmaya alışınca her şeye alışılıyor.
Kaleminize sağlık.
Saygılar
TÜM YORUMLAR (2)