Yar ile ben elele, yıllarca dolaşmıştım
Bir sonbahar ayında, o mikrobla tanıştık
Girdim doktor yanına, kanseri ben aşmıştım
İki ayın içinde, ilaca biz alıştık
Tedavisi tam beş yıl, umut içinde geçti
Bu yara içimizi, geçmişi ölçüp biçti
Toprak beden olunca, ölümü yari seçti
Bir sonbahar ayında, kansere de alıştık
Umut ettik yan yana, hastahane de yattık
Sıçramıştı beyine, konuşamazdı artık
Ölüm bizleri seçti, onu görerek attık
Bir sonbahar ayında, kansere de alıştık
Hayat bitecek diye, aklımıza gelmedi
Hastahane mikrobundan, yüzümüzde gülmedi
Doktor en son anını, ne zamandır bilmedi
Bir sonbahar ayında, kansere de alıştık
Ocak ikibin sekiz, cumartesi günüydü
Sabah tam saat onda, nefes onun sonuydu
Gözü kaydı kapandı, kalbi durdu dünüydü
Bir sonbahar ayında, kansere de alıştık
Bahattin Tonbul
25.12.2015
Kayıt Tarihi : 27.1.2016 13:44:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
kanser ve onunla yaşama...........7+7
![Bahattin Tonbul](https://www.antoloji.com/i/siir/2016/01/27/alistik-12.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!