Dünya gözünü yumdukça,
Mazlum zulüme alıştı.
Mazlumun canı yandıkça,
Zalim ezmeye alıştı.
Güçlüye buyur dediler,
Güçsüze hayır dediler,
Yakını kayır dediler,
Arsız azmaya alıştı.
Töre, gelenek, toyumu,
İnkar etmem ben soyumu,
Dost bildiklerim kuyumu,
Sessiz kazmaya alıştı.
Yaban kaldık özümüze,
Uyan olmaz sözümüze,
Baka baka gözümüze,
Yalan düzmeye alıştı.
Durum vahim, bak gör işte,
Hainlik hadde çıkışta,
Atamın evi mecliste,
İtler gezmeye alıştı.
Şeytanla ortaklık edip,
Helaline zıkkım katıp,
İnsanlığı yere serip,
İnsan sızmaya alıştı.
Herkes eğri büğrü görse,
Yalan yanlış düzen sürse,
Sağıroğlan dünya dursa,
Hakkı yazmaya alıştı.
Hacı İbrahim SAĞIR
12 Eylül 2015
Kayıt Tarihi : 21.9.2016 22:25:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!