Alışmışım Varlığına Şiiri - İsmail Civelek

ıssız adada gibi hissederim kendimi
unuturum silerim gelmişimi geçmişimi
bir sen bilsen yeter seni çok sevdiğimi
alışmışım varlığına yokluğun çok acı

viranelere döndüm dağıldım sensiz
sarhoş gezerim yıkıldım gamsız
gecelerim gündüzlerim geçer anlamsız
alışmışım varlığına boşluğun çok kötü

susuzum mutsuzum umutsuzum ben
ne karar vereceğim şaşırdım hey
yalnızlığımda arkadaşım oluyor mey
alışmışım varlığına sensizlik bayat

kor ateşlerde yanarım gelde söndür
sevmeyeceksen bir zahmet öldür
ağlatma artık yeter birazcık güldür
alışmışım varlığına yalnızlık ölüm

develi köyü
pamukkale
denizli