Alışmışım Ben Şiiri - Sedat Tuncay Özdemir

Benim kaderime gülüp geç istersen,
Doğarken bile ağlamışım ben,
Güzel olan bu ya bir tanem,
Ağlamaya çoktan alışmışım ben.

Sözlerine çok üzüldüm ağladım,
Sevinçlerimi bir köşeye bağladım,
2 hafta oldu ben hiç yatmadım,
Her yerde sen görmeye alışmışım ben.

Bir gün olur sen de beni anlarsın,
Belki benim gibi sende ağlarsın,
Nasıl yaptım bunları deyip yanarsın,
Hayaller kurmaya alışmışım ben,

Ne olursa olsun sen üzülme,
Nasıl sevdiğimi istemem bilme,
Aşıktan beter ettin istersen görme,
köşe bucak aramaya alışmışım ben.

Kırdığın dallarda meyvalar olgunlaştı,
Yepyeni ümitlerle az önce kucaklaştı,
Bahar geldi yeşillerle selamlaştı,
Kaderimi baştan çizmeye alışmışım ben.

Arada bir belki mektup yazarsın,
Kötü söz söylemedim bana kızarsın,
Kim bilir belki daha güzel yaşarsın,
Hayır dualar etmeye alışmışım ben.