Alışmışım Şiiri - Burak Kıllıoğlu

yaşamışım
ne bir yıldız kayıp gitmiş önümden
dilek tutabileceğim,
ne de güneş okşamış yüzümü
pırıl pırıl bir sahilde.
ömür dediğin çile doldurmak
kar, boran, fırtına; hepsi bende.
yine de, alışmışım.
güneşi görmediğim günlerin
gecelerini mesken tutmuşum.
çoğu zaman, ılık bir rüzgar esmiş
öylece uyumuşum.
her gecenin sabahı varmış sahi,
yazık!
hayatı yanımda bulduğumda dahi
sızlanmışım.
hep iyiler kazanır diye düşünmüşüm
kendimi yekten iyi saymışım.
kaybedince, düzeni bozuk dünya, demiş
oturup ağlamışım.
ve şunu da anlamışım;
dünya, zembereğinden boşalmış bir saat
sürekli sona doğru giden.
anlamışım, züğürt tesellisi saymışım
elim mahkum.
sonuçta, yaşamışım
ve tüm direnmeme rağmen
ben de alışmışım.