Alışmış Şiiri - Mustafa Yiğit (Morpheus)

Gün doğmuyor benim için
Bulutlara karışmış
Derli gibi seven kalbim
Sensizliğe alışmış

Bak yine akşam oldu
Etraf zifiri karanlık
Bak yıldızlarda yok artık
Senden sonra yıldızlarda darılmış

Güneş doğmuyor atık gecelerime
Yazı yazılmıyor artık defterlerime
Günlerdir soruyorum hep kendime
Şu kalbimde sensizliğe alışmış

Ay doğmuyor şu biçare gönlüme
Nur gelmiyor artık gözlerime
Birazcık teselli verilmiyor gönlüme
Divane gönlümde sensizliğe alışmış

Sana bu şiiri yazarken
Yazmadı kırıldı kalemim
Senin ismini yazarken yorulmayan
Ellerimde sensizliğe alışmış

Senin ismini söylerken heyecanlanan
Ne kadar çok söylesede bıkmayan
Bir öpücük vermedin diye darılmayan
Dudaklarımda sensizliğe alışmış