Sebepsiz gidişlerin ruhumda derin yaralar bıraktı benim,
Zaman eriyip giderken bir bir
Kumbarada umutlarımı biriktiriyorum
Dönersen harcarsın diye...
Her gidişinde asabi bir adam bıraktın
Sensizliği dövüyorum her gün her sabah
Ardındaki sessizliğine kızıyorum!
Acısıyla öldürmeyen bir sızıyla içimde
Alışmayı bekliyorum...
Bir cerrah var mı?
Hislerimi nasıl aldırabilirim?
Nasıl umursamaz biri olabilirim?
Umut var mı söyleyin...
Ben terk edilmeyi senden öğrendim.
Senle yaşadım isyanın en delisini,
Mecbur bıraktın ya beni
Beceremiyorum beklemeyi...
Kayıt Tarihi : 13.4.2017 11:39:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Yüreğimden dökülenler...
TÜM YORUMLAR (2)