alışmak kaybetmenin
diğer adıdır
sinsice benliğe girer
ve çıkmaz
alışmak
tükenmektir
göz göre göre
kabullenmektir
başa gelen herşeyi
alışmak
kadere boyun eğmektir
kendini bir ırmağın
akışına bırakmaya benzer
alışmak
o ırmak ki seni
hangi kıyıya vurur
hangi ummana sürükler
bilinmez
alışmak
her sabah
aynı bitkinlikle uyanmaktır
kahretmektir
alışmak
değiştirmeye uğraşmadan
hiç bir şeyi
hiç bir şey değişmiyor demektir
alışmak
kaybetmektir herzaman
kayıplarının
ne olduğunu bilmeden
alışmak başını alıp
gidememektir
hep ardında birilerinin
kaldığını hissedip
geri dönmektir
alışmak
sevmediğin halde
sevdiğini zannetmektir
alışmak
dayanamamaktır boşluklara
dayanamamaktır
boşluklar içindeki labirentlere
alışmak
hergün aynı işe
aynı yoldan gidip
aynı yoldan dönmektir
ve bunu hiç bir zaman
sorgulamamaktır
alışmak
gitmek varken
gidememektir
yeni ummanlara
yelken açamamaktır
alışmak
dümeni olmayan bir
gemi gibidir
gideceğin yeri sen değil
dalgalar belirler
alışmak hayır diyememektir
yaşamsal döngüye
haykıramamaktır
yeri gelince hoyratca
ensevdiğin türküyü korkusuz
bağırarak söyleyememektir
alışmak
alışmak kaçmaktır
yaşamdan
ve kendinden
düşünmemektir
düşünmemek için
kendine oyunlar kurmaktır
öyle oyunlardır ki bu
daha önceden
kimsenin oynamadığı
ve oynayamayacağı
alışmak
yol yakınken geri dönememektir
önüne çıkan sapaklarda nereye
gideceğini bilememektir
alışmak
her defasında yanlış yapıp
bundan ders çıkaramamaktır
alışmak
dümeni olmayan bir
gemi gibidir
gideceğin yeri sen değil
dalgalar belirler
Rıza Aslan
Bergama / İzmir
26 / 09 / 2002
Rıza AslanKayıt Tarihi : 26.9.2002 11:03:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!