.... Alışmalısın Gönül....
Benim gönül yaralarım kanadıkça!
Okyanusu tuz edip yarama basması gibidir,
sevgilinin yad koynundaki terli geceleri!
ey gönül gülün yapraklarını ok edip,
salıp sılaya delice esen bir yel ile,
Yarin gönlüne incitici toz kondurma! ! !
Zaten o da bu hüzün yağmuru altında,
kar üstüne düşmüş yaralı bir serçe gibi titrerken,
Gül dalı da olsa vuracağın sitemlerinin,
Acısına asla katlanamaz,digel kahretme!
Ko; gözlerimizin biri dicle biri fırat olsun,
Hatta yüreğimizde asi nehri akıyor olsun....
sen zaten dosttan gelen acılarla mutlu olursun!
Bir gül dalıylada olsa yarin hatırını kırma! ! ! !
Olaki onun da gözlerindeki sakarya taşar.....
Bu nikotin yüklü kül renkli izbeye,
Yalnızlığımızla zar zor sığınmışken!
Bırak anılar bari duvarları ağlatmasın...
Perdeler zaten sırılsıklam yağmurumuzdan!
Bırak kapatma; Karanlığa açık kalsın cam!
Belki yaralı bir rüzgar eserde can buluruz....
sevmeyi sevmenin zorluğuna alışmalısın GÖNLÜM! !
Ali Başol/ Şair Deli Poyraz/Almanya.
Ali BasolKayıt Tarihi : 17.5.2010 18:30:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
HİKAYESİ İÇİNDE.....BİZİ BİLEN DOSTLAR BİLİR..
TÜM YORUMLAR (26)