Alışmak Zorundayım Yokluğuna

Alışmalıyım sensizliğe
Sessizliğine alışmalıyım
Çünkü sensizliği isteyen benim
Neden mi sensizlik
Aşk denen huzurlu yolda ihanet engelini aşamadığım için
Sana kırıldığım ve affedemediğim için
Gururum, onurum bazı şeyleri kaldıramadığı için sensizlik.
Zor gelsede
şiir şiir bakışlarından ayrı kalmak
sevinçlerimi, hüzünlerimi seninle paylaşamamak
adımı senden duymamak
alışmak zorundayım yokluğuna.
Değdimi be söyle değdimi
Bir anlık boş duygulara ikimizinde gözünde yaş
Değdimi.
Hesap soramam sana
Kızamam kıyamam çünkü
Kırgınlığımı gururumu alır sensizliğe doğru çeker giderim.
Savaşabilirdim senin uğruna
Dağıtabilirdim etrafımızdaki örülü duvarları
Yapamadım
Çünkü yıktın sen savunma kalelerimi.
Kızma bana darılma
Mecbur buraktın böyle sessiz kalmaya
Yazmış diyeceksin belki kalemim seni suçlarcasına
Beklide olmayacak umrunda
Ne dersen de adına
Bitmeliydiçoktan bu hazin dolu sevda.
Alışmak zorundayım yokluğuna.
Umutlarımı burakıyorum sana
Hayallerimde senin olsun
Al gülüşlerimi birde neşemi
Gururum onurum ve anılar yeter bana.
İncitmek istemeyip diyemediğim çok şey var
Duyulmaz sesim engel ihanet denen duvar
Dökmek istiyorum içimi çünkü bu kalem sana son defa yazar
Yaş olsada gözlerimizde
Alışmalıyız bizsizliğe.
Bir anlık boş heves dönüştü ihanete
Yazık oldu ikimizede
Bak, kendi halinde herkes
Şimdi sırada uykusuzluk ve gecelerle arkadaş olmak var.
Kendine iyi bak diyorum ve gidiyorum
Hoşça kal
Kızsanda bana
Nefret etsende
Yazık oldu geçirdiğimiz yıllara
Bu olmamalıydı son kelime
Hatıra defterime bu yazılmamalıydı
Hoşça kal.