Alışmak Zor Şiiri - Haydar Doğan

sahte gülüşler içinde yaşıyorum
etrafım ışıklı bir dünya
hiç de ısınamadım bu ellere
başımı alıp varsam anadolu'ma
içime çeksem seni doya doya

programlanmış bir robot gibiyim
kalk borusu ötmeden açılır gözlerim
daha güneş bile ısınmadan
sokaklara düşerim

insandım kendi insanımın yanında
acımı paylaşan
sevincime ağız dolusu gülen
soframa ekmek koyan

şimdi gel gör halimi
görmeni öyle istiyorum ki
sen terkettin kaldın yerinde
ben de vurdum kendimi yaban ellere
gel de gör halimi
ne sensizliğe alıştım
ne de buraya