Alışırsın, bana da alışırsın
ben iki de bir
seni düşünürüm
seni kollarımda
seni soframda
seni balkondan balkona
seni soluk soluğa
seni bir tül perdenin gerisinden
bir sokak lambasının altında
bir silik düş gibi.
Dersin ki
biz ayrılığın iki ucunda
hem varız hem yokuz
bir eylemden
çıktık ya, adımıza
bir şarkı söylenir
bir düğün yapılır
biz ki uzak denizlerden
biz ki deniz aşırı
ülkelerden gelmişiz
bizim adımıza
ağlanır, gülünür
acılara alıştık;
hani imkanı yoktu
hani dünyada olmazdı
böyle şeyler
hatırladın mı biz
her akşam bir ayrılığı yaşarken.
03.09.1993
Cafer YurtseverKayıt Tarihi : 28.7.2004 13:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)