bakma sen 'alıştım' demesine dilimin!
ölüler de ölüme alışmamıştır daha!
bir otobüs camından salladığım elimin,
yüreğim de zulmüne alışmamıştır daha!
ayrılığın sancısı dinmiyor yaşamakla!
hangi yara kapanır yarayı kaşımakla?
yorulmazdım kokunu göğsümde taşımakla,
ama güller çileme alışmamıştır daha!
Kayıt Tarihi : 18.1.2009 22:19:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
ayrılığa alışılır mı hiç; hiç alışılır mı ayrılmaya! bir ayrılık sonrası...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!