Gecelerin suçu ne, göz uykuya alışmış.
Mide razı usule, ekmek suya alışmış
Dudaklar ağıtlara, yürekler umutlara.
Gökyüzü bulutlara, güneş aya alışmış
*(Geçmişten Geleceğe Çukurova'da Şiir-2.Cilt/Altın Koza Yayınları/Eylül 1994/585 sayfa)
Cumali KarataşKayıt Tarihi : 18.10.2006 22:55:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Bu şiirin öyküsü, yaşamımızı irdeleyen sorgulayıcı, düşünsel ve felsefi bir bakıştır. Birçok yer de yayınlanıp, güldestede yer almıştır.
restoranlara uzaktan bakmak zorunda kalanlar evdeki kuru ekmekleriyle hayatlarini surdurmeye alisiyor,sevip te kavusamayanlar ayriligin acisina alisiyor ve bizler gibi gurbette yasayanlar da sila hasretine alisiyor..En sevdigim bolum ise yureklerin umutlara alismasi...Umutlarimiz hic bitmesin.Yureginize,kaleminize saglik...
alışmak bencileyin değil... dyorum, ve:
Arayışlarda
İşte;
Derinlik sarhoşluğu bendeki
Görmezden gelmek alışmaksa
Alıştım denile bilinir mi, katlanmalara
Yalnızlığıma gömdüm usumu
Körledim, önüne geçemezdim
Köreldim, amaçlar araçlaşınca
Kendime kastım
Beni yaz, bana ruh kat
Daha yetkin ve sosyal olmak adına
Farkındalık, acı sarhoşluğu
Uyuştu beynim
Gerçekliğin dışında yer almaktan
Hafifletse de, bir sevincin
Hüzne dönüşmesini
Bu ben değilimimi....................
ve içimizdeki insanı ürküten görüntü
alışmak işte hayatın isyansız ifadesi....
TÜM YORUMLAR (6)