Alışkanlıklarımız İki Ye Ayrılırlar Şiir ...

ALIŞKANLIKLARIMIZ İKİ YE AYRILIR
1-İyi alışkanlıklarımız. 2-Kötü alışkanlıklarımız.
1-İyi alışkanlıklarımız: Vicdanlı, merhametli, yalansız, riyasız, yanlışsız, onurlu, gururlu, edepli, Erkanlı, terbiyeli. Ulusunu, vatanını, Atatürk’ünü, laikliğini milli ve manevi değerlerini canından çok seven, iyi günlerde mamur, müreffeh, çağdaş olması için elinden gelen tüm gayretini, çabasını sarf eden, kötü günlerinde de bu vaz geçilmez tüm değerlerini ölümü pahasına koruyup, kollayan, yücelten, el cümle çok iyi insan olma alışkanlıklarımız.
Bir kez kazanılmayı görsünler can çıkıncaya kadar kolay kolay bırakılmazlar bizleri. Onun içindir ki Atalarımız (Can çıkmadan huy çıkmaz demişlerdir.)
2-Kötü alışkanlıklarımız: Bütün kötülüklerin anası ve babası olan, yalan söylemek, edepsiz, terbiyesiz, olup, hırsızlık yapıp kul hakkı yemek. Yağcı, yalaka, dönek, hain ve hep satılık muhbir bir insan olmak.
Cahil, yobaz, bağnaz, cinci, kinci, kindar ve zalim olmak. Namus yemini edip, ant içerek verdiği sözü tutmamak. Bilmediğini bilmeyip en iyi bilen insan geçinmek. Ben tek bilenim diyerek, ortak akılla alınacak kararları tek başına almak. Yaptığı bir tek iyilik varsa; onu sık sık gündeme getirip başa kalkmak. Yaptığı bin kötülüğü dini yeminler içerek tümden inkâr etmek. Durmadan kusur, suç ve günah işlediği halde, bunları düşmanı saydığı insanların üzerlerine atmak. Yani demem o ki; (Kaş yapayım derken göz çıkartmak). Dünyada ne kadar meslek dalı varsa, hepsinden anladığını sanıp sürekli inat ve ısrarla söylemek. O konularda tahsil yapmış, ilim, bilim insanlarını küçümseyerek alay ederek, bıkmadan, usanmadan suçlu sayıp, suçlamak. Hatta karşı çıkanlara küfürler ederek hakaretler yağdırmak. Bu günahı dinde de işleyerek, ayet ve hadisleri kendi çıkarına uygun düşecek şekilde yorumlamak. Haram kazançlarını zenginlik saymak. Edepli, namuslu temiz insanlara, iftira ve çamur atarak, kendi pisliğinden, çirkefinden temizlenip, kurtulacağını zannetmek. Sık sık söyledikleri yalanlarını yalanlayıp, yeni yeni yalanlar üretmek. Elinde maddi ve manevi hiçbir güç yokken, mağduru, masumu, mazlumu oynayarak o gücü ele geçirmek. Geçirdikten sonra da çağının en zalim insanı olmak. Kendisinin önceki yaşamı gibi yaşayan fakirlere düşmanlık yapmak. Anlayacağınız cahilleri( Allah’la kandırıp, dini yalanlarla uyutmak.) Rakiplerini cehennemlik, kendisini cennetlik saymak. Geleceğine, çocuklarına düşmanlıkları, kötülükleri, kul haklarını miras bırakmak. Onları toplum içine çıkamaz, istenmeyen, sevilmeyen insanlar yapmak. Kötülük alışkanlıklarımız bir kez kazanılmayı görsünler can çıkıncaya kadar kolay kolay bırakılmazlar bizleri. Onun içindir ki Atalarımız (Can çıkmadan huy çıkmaz demişlerdir.) 13.03.2023
Eğitimci Şair Fahri Bulut Rızazade