Alışkanlık Şiiri - Hasan Kahya

Ben gidiyorum yağmur gidiyor
Ben duruyorum yağmur duruyor...

Böyle eksilttim seni,
Böyle gidilir dedim
Böyle çektim elimi ayağımı senden
Böyle görmüştüm kendimi..
O yağmuru bilirim üstümüzde dindiği
Bu da o yağmurlardan biri
bilirim bu sefer rengi farklı
Üstelik seni tanımıyor.

Bu gece başka seviyorum seni
Yeni biri gibi geleceksin gibi sabaha karşı
Tesadüfen karşılaşacakmışız gibi
Tesadüfen yanacakmışız gibi
Bu gece başka yağıyor yağmurda
Çamurlu bir yol bulup sarılcakmışsın sanki
Üstelik şimdi oluyor hepsi
Tam sen yokken
Tam saatin deyim.

En büyük alışkanlığım sendin
Şimdi rakının tadı acılaştı
Alışkanlıklarım acılaşıyor
Bütün alışkanlıklarım bana alışıyor
Bana alışmayan tek bir hücrem kalmadığında seni bitireceğim.

Senden sonra on üç'ler peşimi bırakmadı
Hiç on üç cümlelik biri de olmadı.
Bir hikayeydi anlattım
Sevdim sevildim sustum kaldım kalktım-
Böyle başladı
Böyle bitti..