Alışkanlık Şiiri - Asi Yılmaz

Alışkanlıklarımız var hayatta
Alıştıra alıştıra söyleyelim
Küçüklükten alıştıralım,
Zorlanmasın diye…
Alışkanlıkların gizli öznesi mecburiyetmi?
İstemediğimiz halde kabul etmek mi?

Nefes alınmıyor artık bu kentte
Sırtıma asılan yaşama sancısı boğuyor
Kulak zonklaması şiddetinde
Aşk acıları sarıyor bedenimi
Mermi gibi…
Gözyaşları yağıyor üstüme
Ağır geliyor sevginin şiddeti
Çırılçıplak sağanaklardayım yine

Sözümde durmuyorum yazıyorum yine
Oysa kaç kez söz verdim
Buruşturup attım kağıtları
Bir daha yazmayacağım diye

Hiç beklemediğin bir anda,bir tanıdık
Nasılsın?
İyi diyorum…değilim aslında.
Fazla soru gelmesin
Ya da
Daha az konuşmak için
Tebessümle iyi diyorum işte…

Alışkanlık beklide