O kadar alışmışım ki;
ardımdan el sallamana,
bu şehirden
boynu bükük her ayrılışımda.
Bilirim şimdi sen;
hâlâ aynı gülümseyişle el sallıyorsun
geçen zamana,
benden uzak herhangi bir şehirde.
Ve ben;
ne zaman eylül rüzgârında
sallanan bir dal görsem,
hoşça kal derim içinden
sessizce.
Hoşça kal…
(Hercaî)
Kayıt Tarihi : 12.1.2011 05:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)