İnsan herşeye alışıyor zamanla
Bir ara
Onlarsız edemeyeceğimi sandığım
İnsanların yokluğuna
Onlarsız da olduğuna
Günün batıp-doğduğuna
Alışıyor insan...
Büyük sevdalar için
...Zamanın darlığına
Yaşamın zorluğuna
Yokluk neyse de
SEVDASIZ DA OLDUĞUNA
...ALIŞIYOR YA İNSAN!
İşte bu
...Hepsinden daha çok dokunuyor adama!
Fakat günler geçtikce
Bu dokunmalara da alışıyor insan
Dokunmaz oluyor acılar...
İçinden;
‘’Sevdasızlık dokunurdu’’ diyor ‘’eskiden’’
‘’Görüyorsun ya; Artık o da geçmiş bizden’’
‘’Boş ver dostum’’ diyor...
‘’Boş ver’’ içinden...
‘’Sen bir kadeh daha doldur testiden’’
Nasılsa,
İnsan herşeye alışıyor zamanla...
Sonra,
Sabretmeyi...
Olayları seyrine bırakıp beklemeyi
Olanca hızıyla geçmesine kızsa da zamanın
Öğreniyor günleri birbirine eklemeyi
Ufuklardan nem,
Kadehlerden dem çekmeyi
Belledi mi bir de;
Tamamdır artık!
Dedim ya;
İnsan herşeye alışıyor zamanla
Korkum da bu ya!
Alışmalara da alışacağız zamanla...
Bursa 26 Haziran 2001
Ali Özkan AsafoğullarıKayıt Tarihi : 26.1.2009 00:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
gençlik özümüzden uzak alışkanlıklara aliştırılmaya çalişılırken siz degerlı üstatlara çok iş düşüyor.....
şairlik bu zor zamanlar için degilmi üstadım
TÜM YORUMLAR (4)