Alışkanlık Şiiri - Hilmi Tanrıkulu

Birşeye alışmak gibiydin,
Önce heyecanlı,
Sonra alaycı...

Zamanı gelince eskimedin...
dikkatli alıştım sana,sindire sindire,
dikkatsiz ayırdılar senden,öldüre öldüre....
alışkanlık gibiydin,
sana acizdi başım sonum....
yokluğunda kudurdum....

bir şeye alışmak gibiydin....
önce yabancı,
ardından alaycı...

küçük çocukların oyuncakları kadar,
pastel boyaların kağıtları kadar,
vardın kalemlerimde...
saklamadım alıştığımı...
bir tek sen vardın,
bilmeyen...

bir şeye alışmak gibiydin....
uzaktan uzağa...
kokusu çalınıp, ağlatılmış fesleğen,
kendini kurutmuş dalgalar,denizden gelen,
uğruna can alınacak bir söz, daha söylenilmeyen,
ve daha niceleri,
benim kadar alışmadı sana,
uzaktan uzağa....

bir şeye alışmak gibiydin...
önce yabancı,
sonra alaycı...