Alışılmış Akşamlar Şiiri - Fatma İlan

Alışılmış akşamlarda,
Hayat başlar altıdan sonra.
Gider hep gardiyanlar,
Bir nöbetçi kalır burda.

Bahçe dolar volta atanlarla.
Konuşup dert yananlarla,
Oyun oynayan çocuklarla.

Çaylar yapılır gizli gizli,
Patatesler yenir isteklice.

Kiminde naz fazla,
Kiminde öfke.

Boş kalmaz ahizeler,
Sarılır hep bir el.
Sıra bekler kimileri,
Alışılmış akşamlarda.

Nöbetçi gezer odaları,
Ne var ne yok diye,
Belki de mecburiyetten.
Görev verir birilerine.
Zevkte alıyordur belki,
Birilerini üzmekten.

Vakit gelmiştir artık,
Herkes çekilir koğuşuna.
Masa kapan ders çalışmaya,
Kimi yatağında mektup yazmaya,
Kimi uyumaya çalışmakta,
Kimi hayaller kurmakta,
Alışılmış akşamlarda.

Bütün o yüreklerin içinde,
Umut vardır kurtuluşa dair.
Kaçış vardır mutluluğa, bağımsızlığa.

Kahredişlik gezer ağızlarda,
Haksızlığa, menfaate, ihanete, riyakarlığa..

Sonra gözler kapanır,
Sabah olacak korkusuyla.

Alışılmış akşamlarda,
Hayat başlar altıdan sonra.
Gülen gözleri görürsünüz,
Alışılmış akşamlarda.

(Kayseri, 30.04.1995)