Hiç hakkım yok ki!
bu yorgun kalbimin büyük mahfina!
hayat yaşanırken;
öyle ya da böyle
onu yıkan eller kına yakmamalı;
kıran diller bayramını etmemeli
kendimi bitmeyen onca aldatışlarım
artık sona ermeli...
Ama değil ki illa ki
dinlediğim bir oyun havası eşliğin de;
kederler kovulmalı!
Bilsinler ki!
o aşkın cüretli elçileri,
siler olmuşum defterim den
vefanın adını anmayanı
hem de rahatlıkla.
Ve billur suların bile tortusu olur dibin de
taş olalım
küm olalım
fırtına bazen de.
O ağır yolcu ardından dökülecek;
bir kaç damla
varsın helal olsun aşka.
O çok kıymetli zaman
verdiklerinin hepsini alacak değil ya elimden
son kırıntıları da vardır insafından
ruhumu memnun eden.
Davran şimdi arkadaşım
hüznü çağrıştıran,
tuşlara dokun sen piyanon da
benim ruhum alışık değil
öyle kendini kaptırmaya coşkuya.
Mutluluk benden esirgerken,
küçük olsa bile payını
ve çevirirken benden yönünü
ben yüzsüzlük yapıp düşemem peşine.
Konferans verir gibi,
atarken nabzımın hızı damarım da.
gözlemcidir sadakatim kalır o aynı yerin de,
ne sunduysa hüzün bana
memnuniyetle yetinirim onunla.
huzuru arayacağım onda yine
onun inadına..
10:37 13.02.2013
Nuran KaracaKayıt Tarihi : 15.12.2015 22:28:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Nuran Karaca](https://www.antoloji.com/i/siir/2015/12/15/alisik-degil-2.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!