Alışık Şiiri - Fatih Işık

Aniden yazmaya başladım bu sefer..
Yazdıklarım aniden olmasa da..

Bugünlerde benimsediğim bir deyiş var
“ Kaybetmeye alışık bu yürek…”
Gene lanet olası kalbimle,
Saf dilimden dökülen kelamlarla
Açıldık bir denize ama;
Öyle nazlı esti ki bir rüzgar,
Gitmeye kıyamadan
Geri döndüm..
Ne o beni üzdü, ne ben onu..

Gerçi ağladık, bu şeyleri duymak
İkimizde istemedik..
Ama olmuyor işte..
Sevindiğim bir şey var ki
O hep yanımda olacak..
Eski maceralar gibi değil yani..
Onu mutlu etmek de ayrı bir güzellik zaten..

Şimdilik kaldım buradaki yolculuğumda
Çünkü hayat,
Herşey yolundayken dur demezse insana,
Herşeyin yolu değişir..
Gerçekler sapıtılır,
Bilinmemesi gerekenler bilinir..
Belki de daha hüzünlü bir sofraya oturulur..