Alışamam yar. Şiiri - İbrahim Etem Ekinci

ALIŞAMAM YÂR

Alışmak hayatı kabüllenmekse,
Sensiz yaşamaya alışamam yâr.
Yüreğim yanarken yüzden gülmekse,
Yalana riyaya alışamam yâr.

Hasretin yüreğim köz,köz dağlarken,
Göz yaşlarım ırmak gibi çağlarken,
Matemini tutup kara bağlarken;
Bir arsız hülyaya alışamam yâr.

Sen heves mi sandın benim aşkı mı?
Gecelik sevginin,anlık meşki mi?
Yıktın,harap ettin,gönül köşkümü;
Bu viran sevdaya alışamam yâr.

İsmini anmaya dönmüyor dilim,
Canımdaki candın,dikensiz gülüm,
Özlesem ne çıkar,yetmiyor elim;
Hayale,rüyaya alışamam yâr.

Sam yeli eserken değmesin sana.
Sana gelen gelsin,bu garip cana,
Seninle girerim derin ummana;
Sensiz sığ deryaya alışamam yâr.

Etem-i yi duysan bir cevap versen,
Gel artık ne olur,Hak-kı seversen.
Bâri Tabutumun altına girsen
Yoksa bu Meftâya alışamam yâr…

İBRAHİM ETEM EKİNCİ.
07.01.2011.ANKARA.

DOST KALEMLER
Nerden geldi firak böyle ap / ansız
Bak çekildi ruhum gidiyor kansız
Nasıl nefes alır yaşarım sensiz?
Tekrar bu dünyaya alışamam yâr...Hatice Hantal