Alışamadın Şiiri - Memduh Çökelek

Alışamadın

Gönül ne umarsın pilli kalbimden,
Bir türlü diyete alışamadın.
Bıktım talebinden ham hayalinden
Bir türlü şu ret’e alışamadın

Gel gönül aklını başına topla,
Kalan günlerini iyi hesapla,
Senin işin artık ilaçla, hapla,
Bir türlü zahmete alışamadın

Koş demek kolay da, ama ya dizler,
Biraz bayır görse,düşer,tökezler,
Canını sıksa da, konan perhizler,
Bu kötü şöhrete alışamadın.

Hiç kusura bakma yapamam yarış,
Hala uslanmadın dilin bir karış,
Ben derim kaderle imzala barış,
Bir türlü kısmete alışamadın.

Anla artık sona erdi serüven,
Bu dizlerle çıkılmıyor merdiven,
Her adımda azalmakta öz güven,
Bir türlü hasrete alışamadın.

Gönül gördüğünden kalmıyor geri,
Her daim mantıkla çıkarır şeri,
Kapat derim kapatmıyor defteri
Bir türlü bu sete alışamadın.