Şimdi yürüyorum anılarımda.
Dolaştığım bildik sokaklar.
Ama o eski ev yok artık.
Alışamadım artık olmuyor.
Şimdi geziyorum baka baka.
Yok mu eskiden kalan hatıra.
Nerde neyin olduğunu.
Anlamaya çalışıyorum boşuna.
Çok beğendiğim göçmen kızı.
Evin de yok kendiside nerde.
Tulumbadan akan suyun sesi.
Alışamadım onların yokluğuna.
Saklandığımız zeytin ağaçları.
Deniz tuzlu ıslak boş alanlar.
Etrafımızda yeşil tarlalar.
Alışamadım onların yokluğuna.
Uzaktan gelen kurt ulumaları.
Mısır tarlasına dalan yabanlar.
Hatırladıkca içim hep sızlar.
Alışamadım onların yokluğuna.
Kayıt Tarihi : 24.1.2010 11:28:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Köy iken şehirin içinde olan ve bütün doğal güzelliklerini kaybeden eski şemikler ovasının şiiridir
Alışamadım onların yokluğuna.Ne yazıkki hiç bir şey yapamassın...
TÜM YORUMLAR (1)