Alışamadım Yokluğuna Şiiri - Canan Uncu

Bugün üçüncü gün
Hala saate bakıp bekliyorum
Babam gelsin yemek yiyelim konuşalım diye
Biliyorum gelmeyeceksin
Biliyorum artık sofrada olmayacaksın
Odandan ne televizyonun sesi
Ne kahkahan gelmeyecek

Çünkü bana görüşürüz dedin
Ama sonra ölüm haberin geldi
Koştum geldim sana bir umutla
Belki yaşıyordur öper kızını gene
Ama sen ne öptün ne sarıldın
Üstünde kefen gibi çarşaf
Öylece yatıyordun,
Kalkmadın
Ne yaptın kızım diye sormadın
Bende sana sarılamadım baba
Ben senin aslan kızındım
Yıkılmayıp ağlamamamı isterdin
Yapamadım gene başım dik yanındaydım
Ama durmadı gözyaşlarım

Sanma seni yalnız bıraktım
Sanma sahipsiz bıraktım yabancı ellere
Seninle çalışıp kömür taşımadım mı?
Seninle duvar örüp boya yapmadım mı?

Şimdi de tabutunu taşıyorum omuzlarımda
Biliyorum gördün beni
Dedin’’bak aslan kızım gene benimle’’diye
Alışamadım baba yokluğuna alışamadım
Gözümün önünde kefene sarılıydın
Seni toprağa verdiler
İnanamadım baba
Alışamadım yokluğuna alışamadım.
10.10.2002