Alışamadım Sensizliğe Şiiri - Salih Korkmaz

Ayrılık,
Kurmuş aşk yoluna pusuyu…
Kesmiş
Mutluluğa akan can suyumu…

Almış
Seni benden, beni benden…
Öldürmüş
Yüreğimdeki yarın kuşunu…

Sen gidince,
Gündüzlerim gecelere karıştı.
Uykusuz gecelere…
Varlığımla yokluğum birbirine karıştı.
Alışamadım sensizliğe…

Gitme gülüm,
Diyemedim. Diyemezdim de…
Verilmişti karar.
Hüküm giymiştim sensizliğe…

Lal oldu dilim.
Yalvaramadım aşkın adaletine…
Tutuldu ayaklarım.
Gidemedim temyiz mahkemesine…

Sen gidince,
Ay ile güneş sarmaş dolaştı.
Sensizliğim bensizliğe…
Yokluğumla varlığım birbirine dolaştı.
Alışamadım sensizliğe…

Alışırsın demişlerdi oysa
Kaç hazan eklendi sensizliğime…
Unutursun demişlerdi oysa
Kaç bulut yağmur oldu gözlerimde…

Sen gittin. Gittin de.
Niye bıraktın beni sensizliğime…
Sen gittin. Gittin de.
Yazık değil miydi bu deli yüreğime…

Sen gidince gülüm
Bende gittim.
Beyaz değil,
Yüreğimin al toprağına
Karagüller ektim…