Alışamadım Anne Şiiri - Habibe Diler Genç

Canım arkadaşım Funda' nın annesi için

Herşey yolundaydı
Başka bir şehirde yeni hayat kurmuştuk kendimize
Annem babam ben kardeşimle birlikte
Hayatımın engüzel yazıydı o sene
Ağaçlar yapraklarını dökmeye başlamıştı tek tek
Tıpkı annem gibi
Annem çok hasta olmuştu çok
Bir çok teşhis konulmuştu
Ama en sonuncusu berbattı
Annem can dostum arkadaşım herşeyim kanser olmuştu
Doktorlar 'ümidi kesmeyin' dediler
Umudumuz hep vardı da içimizde
Annem her geçen gün bitiyordu gözümün önünde
Günler haftaları haftalar ayları kovaladı
Ve annem acı sona daha çok yaklaştı
Tek dostum vardı bana destek veren
Annesiyle birlikte geldiler bize
Geceyarısı konuşuyorduk
Annem diğer oda da acıyla inliyordu
Bende ağlıyordum ve yalvarıyordum Allah'a
'Allahım bir canımkaldı onu da al ama annem yaşasın' diye
Arkadaşım 'Bencillik ediyorsun ne kadar acı çektiğini görmüyormusun' dedi
Dostum haklıydı da yüreğime söz geçmiyordu.
Zaten çok geçmedi bir hafta sonra annem gitti
O anda benim için de zaman durmuştu sanki
Saat hep onbiri göstersin diye saatin pilini de çıkarttım üstelik
Ama ne fayda annemi alıp götürdüler
Tabutuna sarıldım o da bana sarılır diye
Arkasından koştum belki geri döner diye
Anne! Anne! diye bağırdım küçükte olsa bir ses verir diye
Bütün çabalarım boşa gitti o hiç duymadı beni
Beni hiç yanından ayırmayan annem
Tek başına çıktı bu sefer yolculuğuna

Hava çok soğuk anne üşüyor musun?
Seni iyi sardılar mı?
Böcekler yanına geliyor mu?
Yalnız bensiz orada korkuyor musun?
Beni özledin mi? Anne
Bak sana en sevdiğin çiçekleri getirdim
Pembe güller ve hercai menekşeler
Ama bir fark var be anne
Önceden onları sen sever ve korurdun
Şimdi çiçekler seni seviyor ve koruyor
Sensizlik çok kötü be anne
Sana sarılamamak öpememek seninle konuşamamak
Her geçen gün nakış gibi işliyor kalbime
Ben sensizliğe alışamadım be annem alışamadım