yalnızlığın en zengini1957
alıştım artık
sensiz soğuk gecelere
dilimin ucunda
söyleyemediğim ismine
çalan zil sesinin
sana ait olmadığına
sensiz doğan güneşe
gecelerim deki manasız
yıldızlara alıştım
yıllardır kar görmedi
seni görmeyen gözlerim
kar soğuğu ile titredi
ellerim yüreğim
sıcak sadece bir kelime
fırtınalara ayazlara
soğuğa alıştım
zaman denen
durmayan tanımayan acımayan
zulüme de alıştım
yapraksız ağaçların
çiçeksiz otların
hasret kokan şarkıların
namelerinede alıştım
çalıp söylediğm
gülüp oynadığım
duymadığım melodilerin
ritimlerinede alıştım
alışamadım bir tek sensizliğe
alışamadım
Kayıt Tarihi : 24.12.2012 20:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!