hasretin günbegün artıyor bende
hala yokluğuna alışamadım
özlemin sanki dağ büyür gözümde
sensiz ben bu eve alışamadım
vefalı dostların aramaz oldu
hiç bir şey gönlüme yaramaz oldu
hasret yarasını saramaz oldu
kanayan yarama alışamadım
hadi gündüz neyse avutuyorum
birazcık olsada unutuyorum
gözümde yaşları kurutuyorum
kalbime düşene alışamadım
bir sızı başlarki inceden ince
yokluğuna birde gece inince
yanımda birisi baba deyince
ben babasızlığa alışamadım
Kayıt Tarihi : 15.6.2009 15:00:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!