Tebessüm etmedin doğrularıma,
Sakın ağlama şimdi yalanlarıma,
Ben ağlarken gülüşüne alıştım,
Varlığınla yokluğuna alışamadım...
Düşerken ellerimi boşluğa bıraktın,
Kanayan yaralarıma acımadın,
Kendim ettim, kendim buldum,
Varlığınla yokluğuna alışamadım...
Sayende aşkı tanıdım,
Yada ben öyle sandım,
Şimdi boşluklara bırakıldım,
Varlığınla yokluğuna alışamadım...
Karanlığa doğru yürüyorum,
Seni aydınlatan güneşe inat,
Güneşin doğup batışına alıştım,
Varlığınla yokluğuna alışamadım...
Erhan KATI
mayıs 2001
Kayıt Tarihi : 30.9.2002 21:59:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)