Alışamadım Şiiri - Şevki Tanrısever

Kızgın güneşte sürdüğüm Düveni,
Zemheri ayında söktüğüm Geveni,
Bulamadım burada hatır gönül bileni
Ben gurbete Alışamadım.

Öner alıp ekin biçmeyi,
Mayıs ayında yaylaya göçmeyi,
Belki ben bilemedim dost seçmeyi,
Bu hasrete alışamadım.

Yaylasındaki duman ile çiseyi,
Uzun entariden giydiğim elbiseyi,
İnan olsun bulamadım dost diye kimseyi.
Ben bu gurbete alışamadım.

Gözümde tüter dağları taşları,
Ayakları kokuyor eğiktir başları,
Boldur ama ekmek ile aşları
Ben daha yemeye başlamadım.

Çeşmesinden parayla su akar,
Buzdolabı olmasa yoğurdu kokar,
Hep menfaat ilişkisi ile çıkar
Ben gurbete alışamadım

Yanıyor yüreğim için için
Gurbete düşmüşüz ekmek için aş için
Bu nasıl kararmış, bu nasıl seçim,
Ben Gurbete alışamadım.

Canım Mesudiye’m köyüm Yeveli
Yirmi beş yıl olmuş gurbete geleli
Bu hep böyle gidiyor ben beni bildim bileli
Ben bu gurbete ALIŞAMADIM.