Alışamadım Şiiri - Zeki Çalar

Ağlasam, sızlansam ne fark eder ki,
Mutluluk dersine çalışamadım.
Hasretle yaşamak öyle beter ki,
Senin yokluğuna alışamadım.

Dilimde türkün var, kalbimde sızım,
Kanadı kırık bir kuştan farksızım.
Dört duvar içinde yapayalnızım,
Senin yokluğuna alışamadım.

Sen gittin gideli bu ev dağınık,
Gözlerim yaşlıdır, yüreğim yanık,
Perişan hâlime geceler tanık,
Senin yokluğuna alışamadım.

Dün gece, mehtabı sensiz izledim,
Hasretini yüreğimde gizledim.
Ettiğin sitemi bile özledim,
Senin yokluğuna alışamadım.

Ne olur, ansızın çıkıp da gelsen,
Bir yemek pişirsen, bir çay demlesen.
Razıyım, bin defa sitem eylesen,
Senin yokluğuna alışamadım.

Gününü gün etti derlerse kanma,
Hasretle yaşarım, mutluyum sanma.
Her türlü yokluğa alıştım amma,
Senin yokluğuna alışamadım.