Alışamadım Şiiri - Turan Gül

Bu şehrin caddesinden
Gözlerim takıldı karşı dağlara
Hüzne boğdu beni bakarken
Yine aldı beni benden
Alışamadım.
Hafızaya kazınmış bir kere
Doğup büyüdüğüm yerler
Bunca yıl geçmiş
Hala arar gözlerim
Alışamadım.
Demirli tenekeler
Kaçışan binekler
Bu uğultular sesler
Yığınla beton binalar
Sarmış etrafımı
Soluklandırmadan
Yığılır üstüme
Alışamadım.
Oysa ben
Bulutların altında
Gölgelenip
Yağmurlarla yıkanıp
Bir ağaca yaslanıp
Uzaklara bakmakla
Çimenli halılar üstünde
Koşarak
Yorulunca boyunca uzanıp
Gök yüzünde kayıp olamakla
Her gün aynı yaşamla
Mutlu olurum
Alışamadım.
Köylüydüm...
Dağlar bayırlar benimdi
Hayat toz pembe
Ne hayallerim vardı
Hele dostluk arkadaşlık
Candı canandı
Zaman bana bağlıydı
Suları buz gibi havası temiz
Tam yerimdi
Alışamadım.
Çok uzaklardayım
Uzaklaşmaktayım
Şehrin kalabalığında
Yalnız kalmaktayım
Medeniyetin kucağında
Ağlamaktayım
Alışamadım.