Alışamadım Şiiri - Mehmet Emin Efendioğlu

Benim tutkum seni,
Dinlenmekten geçer.
Sevgimin şah eseri,
Senin gözlerinde biter.
Yüreğim alışmaya başlarken,
Yalnızlığın derdine.
Senin kaybolup gittiğin,
Duyulur bu küçük şehirde.
Alşmaya çalışırım ölüme,
Ve ölüm gibi gidişine,
Dert olur gönlümün,
ucra köşesinde,
Bir kanser misali,
Yayılır gönlümde.
Hani bırakıp gittiğin,
Sokaklar varya.
Şimdi mahallenin çocukları,
Top koşturuyor.
Adımızı kazıdığımız,
Ağaçlar yok artık.
Çürüdü bedenleri sensiz,
Sensiz o kış geceleri.
Sen gideli yıllar oldu,
Yıllar bedenimde kayboldu.
Herşeye alıştım sen gideli,
Alışamadım yokluğunda,
İki kömür göze.
Ben senle doğmuşken,
Ben senle ölemedim.
Ben bu acıya birtürlü,
Alışamadım.