Alışamadım Şiiri - Esat Korkmaz

alışamadım
köpeksiz köyde eli değneksiz
caka satar meymenetsiz
çakalların bile tiksindiği
haydutlar sarmış
kan akar pençesinden
yağmurlar yağdırır
her damlası yakıyor
her damlası ateş
yanıyor Filistin Bağdat Kerbela
ve nicesi
her damlası
her damlası ölüm
çocuklar ölüyor düpedüz
çocuk kanı akıyor güpegündüz
ölüm gelir üstüme

alışamadım….
hangi yüze baksam
ya yüzsüz
ya da çaresiz
üstüme üstüme yürür
bir volkan kabarır
isyanlar volta atar
tırnaklar gömülür isyanlarıma
dağlar gelir üstüme

alışamadım
eli baltalı dolaşır ormancı
fidan kırılır
tükenir umut çaresiz
boyun eğer dal
boynunu büker
aşkı anlatmıyor artık gül
gül kanar
düşleri anlatmıyor çiçekler
düşler gelir üstüme

alışamadım
karnı büyümüş sıska bebeler
koptu kopacak boynu
sonsuza gömülmüş bakışlar
ve yosmalar
fink atar köpekleriyle
işgal altında sokaklar
ve bir çocuk
bir çocuk
simit kaçırır aç çocuk
açlık gelir üstüme