Alışamadım Şiiri - Galip Sinecikli

ben bu ayrılık ateşine düşeli
yıllar oldu
kim bilir?
kaç göçmen kuş
kaç kez gidip döndüler,
ya da kaçı öldü yollarda?
sayamadım
onların gidiş dönüşlerine
yollar da ölüşlerine alıştı da bu deli gönül
bir senin gidişine
bir senin dönmeyişine
alışamadım.

bir kaç fidan dikmiştim bahçeye
hatırlar mısın?
onlar meyveye durdular yıllar önce
bir kaç da gül ekmiştim
geçen kış onlar da
kurudular kurudular bir zemheri ayazında
fidanların meyve verişlerine
zemheride güllerin ölüşlerine alıştım da
bir senin dönmeyişine
alışamadım.

yazlık sinema yok artık mahallemizdeki
düğün salonu oldu şimdi
Ali amcanın bakkalı da kapandı
yerinde koskoca bir süper market var
çoğu değişti sokakların da
seninle gittiğimiz Pastane de
artık tarih oldu
zaten
gittiğin günden beri sayamadım,
gözlerim kaç kez boşalıp doldu
beslediğimiz kedi bile
gitti senden sonra
beni o bile terk etti
bunların hepsine alıştı da bu avare gönlüm
bir senin gidişine
alışamadım.

belki alışırdım,
seni bana hatırlatmasaydı bu şehir
ya da eski dostlar
her görüşmemizde seni sorup
yaramı kanatmasaydı

aynalar bile küsmüşler bana artık
kırlaşmış gösteriyorlar saçlarımı
yüzümde de yılların izleri var
soğuklarda sızlar oldu dizlerim bile
artık eskisi gibi değil gözlerim
bana iki gözlük verdi doktor bile
biri uzak
biri yakın için
sen sevmezdin traşsız halimi diye
her sabah traş oluyorum ben
yokluğunda bile sinekkaydı,
bunların hepsine alıştım da
bir senin gelmemene
alışamadım.

hani bizim gençliğimizde
evlenen arkadaşlar vardı
hatırlarsın
Canan ile Celal
geçen hafta
onların torunları oldu
Nevriye ile Hasan'ı
birer hafta ara ile gömdük
sizlere ömür
sıra bana geliyor galiba
Nevriye ile Hasan bile
alıştı da mezarlarına
yaşarken ölmeye
bir ben alışamadım

keşke
beni vurup gitseydin.

www.radyoerguvan.com