Ana kucağında büyümüşüm ben
Saldılar gurbete alışamadım
Kâh ağlamışım ben kâh gülmüşüm ben
Saldılar gurbete alışamadım.
Yollar kalabalık sokaklar zindan
Bir dost gülüşünü özledim,candan
Yalnızlık kuşattı beni dört yandan
Saldılar gurbete alışamadım.
Bütün haşmetiyle karardı gökler
Acıyla çarpıyor dertli yürekler
Sılada bir garip ümitle bekler
Saldılar gurbete alışamadım.
Eşini kaybetmiş kumrular gibi
Anasından ayrı yavrular gibi
Yolunu şaşırmış yolcular gibi
Saldılar gurbete alışamadım.
Kayıt Tarihi : 26.10.2005 15:46:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!